The eye of the tiger: the final fight!

De vergelijking met de befaamde Bokser Rocky films uit de jaren negentig gaat voor Fortuna Sittard vrij aardig op. De gewone jongen uit een familiare buurt weet door zijn inzet en oprechtheid de harten van de mensen te winnen en in de finale moet hij het opnemen tegen een veel grotere en getalenteerde tegenstander. Uiteraard gaat hij eerst drie keer neer en stroomt het bloed over zijn hele lichaam en op basis van karakter wordt “de kleine man” toch de grote winnaar.

Survivor mentality
Het is een klassiek Hollywood script, maar zoals gezegd is de parallel met Fortuna Sittard  aardig te maken. In de media is uitvoerig geschreven over de fases waarin ons Fortuna Sittard spreekwoordelijk tot bloedens toe op de grond lag. Dat gaan we dus hier niet herhalen. Veel belangrijker dan het feit dat we gewond waren is het benoemen van de overlevingsdrang en karakter om weer op te krabbelen.

Opkrabbelen terwijl je weet dat je uitgelachen gaat worden door de massa die altijd de winnaar steunt. Opkrabbelen in de wetenschap dat de volgende pijnlijke klap eraan gaat komen. Opkrabbelen zonder een echt plan, maar wel met het primaire bewustzijn dat liggen blijven geen optie is. Daar waar andere BVO’s voor nog geen 100K de handdoek in de ring gooiden maakte het Fortuna Sittard gewoon niks uit hoe groot het probleem was. 1 miljoen, 5 miljoen, 15 miljoen? “Maakt niks uit., dat gaan we oplossen”.  FC Limburg…no way..wij knokken ons hier wel uit. Figuurlijk, maar als het moet ook letterlijk.

Achter deze primaire survivor-houding van de club Fortuna Sittard wisten de mensen die verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van Fortuna Sittard waren dat het echter bijna letterlijk hopeloos was. Een spiraal naar beneden die op eigen kracht niet om te keren was. Alle directeuren, alle supporters initiatieven ten spijt (Help Fortuna, TOF, Aan M, etc, etc), alle acties van de club… ze waren er allemaal alleen maar om tijd te winnen. Geen van de acties heeft ooit het potentieel gehad om de club een nieuwe kans te geven.

Die kans is een dik jaar geleden gekomen. Met de komst van de nieuwe eigenaren was Fortuna Sittard ineens van de liquide (geld) problemen af, kwam er een spelers netwerk bij, een investerings pot en het allerbelangrijkste: de intelligentie en het leiderschap om een BVO en stadion te runnen. Een zucht van verlichting ging door de vereniging. Stap voor stap werd de club omgebouwd van een aangeslagen en onsamenhangend geheel naar een bedrijf met voetbal kennis. Digitalisering, Lean, performance Management. Key processen die in het bedrijfsleven zo normaal zijn, worden nu ook bij de BVO geïntroduceerd.

Het resultaat is simpelweg overdonderend. Natuurlijk wisten we dat nacompetitie erin moest zitten. Die indicatie kregen we wel na de goede tweede seizoenshelft van vorig jaar. Maar dat we een speler hebben die voor miljoenen aan Ajax kon worden doorverkocht en dat we tot aan de laatste wedstrijd van de competitie mee kunnen doen voor het kampioenschap had zelfs de meest positief ingestelde Fortunees niet kunnen dromen. Laat staan voorspellen.

Fortuna is hot.
Het is echter wel een feit. Fortuna Sittard is hot. De landelijke media smelt helemaal weg voor de opgekrabbelde Rocky die het bloed, zweet en tranen van zich afschudt en de harten steelt van de liefhebbers en de gewone man. Niks is immers mooier dat dat de underdog wint. En zo kan, let wel kan (!), het zo maar zijn dat Fortuna Sittard volgend seizoen eredivisie speelt.

Of dit een Hollywood script, een film, een droom, nachtmerrie of werkelijkheid gaat worden weten we volgende week zaterdag. Die wedstrijd gaat een ware thriller zijn. In een volle arena gaat de cult-held Fortuna Sittard het gevecht aan tegen het verguisde verleden,  het grijze imago en in meer concreto het talent van Jong Psv. De prijs: rechtstreekse promotie naar het hoogste niveau van Nederland: de eredivisie.  Let’s fight!

webmaster Kiprich