Het eerste kwartier begon Fortuna Sittard vanuit een redelijke organisatie aan het duel. Op links maakte Cox een positieve indruk, waarbij op rechts met name de opkomende rechtsback Passlack voor iets van druk en gevaar wist te zorgen. Het resulteerde in een aantal corners en een schot op goal van de Duitser. Twente speelde op haar beurt ook haar eigen spel met veel balbezit en lopende mensen. Het leidde in de eerste 30 minuten tot twee doelkansen voor de Tukkers die er vervolgens allebei meteen -eerlijk is eerlijk, fraai- ingingen. Fortuna creëerde daarna via Diemers (3 maal), Sambou (2 maal) en Ciss (2 maal ) nog aardige schot,- en kopkansen, maar het kwaliteitsverschil in afmaken werd pijnlijk zichtbaar. Enig echte hoogtepunt was de domme overtreding van een Twente speler die met rood werd bestraft.
In de rust was er dan de tijd om de balans op te maken. De linkerflank (Pinto, Cox, Diemers) van Fortuna Sittard liep eigenlijk best aardig en Ninaj, Ciss en Passlack speelden niet onverdienstelijk, maar de echte dreiging in de zestien ontbrak simpelweg. Op rechts kwam de jeugdige Ugur body en daarmee duelkracht te kort, waardoor Fortuna te afhankelijk was van slechts 1 effectieve flank. Een nieuwe rechtshalf en een mogelijk een extra spits erbij dus.
De trainers maakten blijkbaar dezelfde analyse, want Passlack schoof in de 2e helft door naar de positie van Ugur en Essers nam zijn plaats over. Het leidde in de opening van de 2e helft in ieder geval tot druk, wederom met name via links. De beste kans was voor Diemers die vanuit de zestien hard op goal schoot, maar de bal rolde na de redding van de keeper akelig langzaam aan de verkeerde kant van de paal. Dit noopte het trainers duo een half uur voor tijd de andere tactische wissel toe te passen, een echte spits Karjalainen voor een verdediger, Ninaj in dit geval.
Het leverde echter niet op wat iedereen had gehoopt. De al een tijdje naar zijn vorm zoekende Fin verspeelde onnodig te bal op het middenveld en weer wist Twente in de omzetting keihard toe te slaan: 0-3. Een score die het naar vertrouwen zoekende Fortuna te veel werd. Ciss scoorde nog wel de 3-1, maar die werd door de vlagger -uiterst discutabel- als buitenspel beschouwd. Die goal viel even later dan toch, maar Fortuna Sittard had hier wel de hulp van Twente voor nodig, via een kluts werd het 3-1. Pinto kreeg vervolgens nog een onnodige rode kaart na een duel om de bal en Ciss wist diep in de blessuretijd nog de verdiende aansluitingstreffer te maken: 2-3. Bitter, omdat het te laat was en bitter ook vanwege de afgekeurde eerdere goal van Fortuna!!
De conclusie is dus bitter. Fortuna Sittard wist niet een echte vuist te maken tegen Fc Twente. Het veldspel zag er wel met vlagen aardig uit en het resulteerde ook in best een groot aantal schoten op doel, maar het bittere gevoel zit hem toch met name in het feit dat niemand het gevoel had dat die schoten tot treffers zouden zorgen. Daarnaast scoorde Twente eigenlijk te eenvoudig, twee keer zelfs in de omschakeling na balverlies op het middenveld.
Zijn er dan geen lichtpuntjes? Natuurlijk zijn die er wel altijd te vinden. We speelden tegen de nieuwe nummer drie van de eredivisie en van onze nieuwe aankopen speelde alleen Cox deze wedstrijd mee, en dat was meteen een aanwinst. Het wordt de komende maanden de zenuwen in bedwang houden en vertrouwen hebben in de lengte van deze competitie. Veel succes iedereen daarbij gewenst!
