Het is winter in Nederland. Opvallend afwezige is echter de aanwezigheid van sneeuw, vorst of glibberige straten. Dit bedenk ik terwijl ik naar mijn afspraak met Martin Masset rijd. Martin is nu enige jaren Directeur van Fortuna Sittard en er is volop reden tot een Kerst-interview. Zoekende naar een link met Fortuna Sittard is de symboliek met het onvoorspelbare weer snel gemaakt. “Van de regen in de drup”, “achter de wolken schijnt de zon”, “het kan vriezen en het kan dooien” en “na regen komt zonneschijn” zijn een aantal wijsheden die van toepassing zouden kunnen zijn op Fortuna Sittard. Maar een lichte aarzeling over de exacte status van Fortuna Sittard blijft toch de boventoon voeren. Er lijkt niet één wijsheid van toepassing te zijn op onze geel-groene liefde. Ik besluit deze gedachtegang -terwijl ik inmiddels het prachtig authentiek Sittardse café Onder de Linden betreed- maar eens als basis insteek voor mijn gesprek met Martin te gebruiken.
Martin komt enige minuten later binnen zoals ik hem ken. Enthousiast, hartelijk en met een korte analyserende blik. Mijn hond Kiri begroet hem al kwispelend, wat ik als een goed teken beschouw. We besluiten in een rustig hoekje te gaan zitten. Ik bestel een Stoute Limburger (speciaal bier uit Limburg) en Martin een echte Sittardse koffie.
Een tikje aarzelend begin ik het interview. Niet dat ik de vragen of onderwerpen niet weet, maar de vraag is of ik kritisch genoeg kan zijn tegen de persoon die tegenover me zit. Kan ik de gevoelens die leven bij de achterban wel bespreken met deze hartelijke persoon die enthousiast begonnen is te vertellen dat die 800 loten heeft verkocht en dat die deze net naar Maasbracht (John van Bommel) heeft gebracht. Ik besluit dat ik geen keuze heb. Een “schone-schijn” verhaal is voor de achterban niet relevant en helpt uiteindelijk Martin en Fortuna Sittard ook niet verder. Hem een compliment gevend voor het grote aantal verkochte loten besluit ik dan maar met de deur in huis te vallen.
Versterkingen in de winterstop?
“Martin, klopt het dat Ramon Voorn in contact is met een Australische club en dat die in de winterstop weg is? “. Ik had verwacht dat deze opening Martin wel zou verrassen, maar niets is minder waar. Binnen de seconde bevestigt Martin dat hij dit gerucht ook heeft vernomen. Hij voegt daar aan toe dat hij daarnaast heeft gehoord dat ook een Cyprische club met onze aanvoerder in gesprek zou zijn. Over een verkoop weet de directeur van Fortuna Sittard echter -zeer stellig- niets te melden. “Ramon is blijkbaar in gesprek, maar er is zeker niets getekend.”
Ik bemerk een lichte ondertoon in zijn stem en gok het erop: “zijn jullie er eigenlijk wel treurig om dat onze publiekslieveling ons dreigt te verlaten? “. Die is in de roos. Martin nuanceert mijn vraag direct door aan te geven dat hij veel respect heeft voor Voorn en dat men zijn waarde voor Fortuna Sittard zeer zeker erkent. Een “maar” hangt echter in de lucht. “maar…. de technische staff heeft een sportief concept in gedachten die ertoe moet leiden dat Fortuna Sittard binnen redelijke termijn kan promoveren. Belangrijk in dat concept is dat jeugdige top talenten met eredivisie potentie worden geselecteerd en dat deze worden ontwikkeld / gecoached door de ervaren leiders van Fortuna Sittard. Ramon, maar ook Vlug, Jasper, de Groot en Kaya zijn bv dat soort leiders.” aldus Masset. “Dit concept komt echter nog niet genoeg uit de verf en de verwachtingen naar de leiders op dit gebied liggen simpelweg hoger. Wat er ook uit de transfer periode gaat komen, het leiderschap voor jonge talenten zal in de 2e seizoenhelft echt beter moeten”. De boodschap is duidelijk, Ramon zal niet koste wat kost behouden gaan worden.
“Betekent dit dat er dan ook nieuwe spelers in de winterstop naar Sittard zullen komen? “ vraag ik met net iets te veel hoop in mijn stem. Een licht aarzelende bevestiging is de reactie. “Mochten spelers vertrekken dan zullen we de salariskosten inderdaad gebruiken om andere spelers aan te trekken”. “Fortuna Sittard heeft nu 16 contractspelers die grofweg gem. 24.000 euro bruto per jaar verdienen. De toppers verdienen iets meer en als daar dus iemand van vertrekt kunnen we mogelijk enkele jonge talenten aantrekken”. De naam van Schooyen schiet me meteen te binnen, maar ik besluit die vraag toch niet te stellen. Martin vervolgd. “ook als er geen spelers vertrekken willen we toch kijken of we een bescheiden sportieve injectie in de selectie kunnen doen”.
Fortuna Sittard moet altijd de ambitie hebben om te promoveren.
Martin gaat er nu eens goed voor zitten en geniet zichtbaar van “zijn Sittardse” koffie. “Ondanks dat het in de media tegen me is gebruikt hebben we echt een meer-jaren plan. Versterkingen dienen in dat meerjaren plan te passen. Grofweg staat dit seizoen in het teken van leren. Het leren van fouten. Het opdoen van ervaring, het (door)selecteren van talent en het (structureel) borgen van de licentie en financieen. Maar ook bestuurlijk leren of persoonlijk leren. Zo laat ik het de volgende keer echt wel uit mijn hoofd om een datum aan promotie te koppelen” aldus een lachende Masset.
“Het volgend seizoen staat in het teken van “continueren” (groeien) en het seizoen erop in “presteren”. In principe moet volgend seizoen het “promotieteam in wording” zichtbaar gaan worden. De beste talenten van dit jaar worden dan aangevuld met talenten en leiders op cruciale sleutelposities, zodat het presteren in 2017 mogelijk moet zijn.” “De ambitie daarbij is inderdaad dat presteren de synoniem is voor promoveren.”
Martin zucht nu toch licht. “ik weet dat het noemen van een datum wellicht niet handig was. Nu word ik in de media en bij de achterban weggezet als “luchtfietser”, maar ik vind dat Fortuna Sittard die ambitie moet hebben. Wij zijn geen club die het kan volhouden in de marge van het betaald voetbal. Daarvoor is onze historie, onze verwachtingen, ons stadion..zeg maar ons DNA simpelweg te groot. Wij dienen minimaal top eerstedivisie en bij voorkeur eredivisie te spelen. Punt-uit. Of dat nu 2017 is of 2018, maar die ambitie en onderliggende plannen moeten er zijn!”.
Dromen of realiteit?
Ik ben het hier hartsgrondig mee eens, maar ik confronteer Martijn dan wel met de realiteit. Thuis nog geen duel gewonnen, een trainer die schouderophalend zegt dat met 1-8 thuis verliezen tegen Emmen niet zo erg is en een toeschouwersaantal die minder is dan het brutosalaris van een jeugdspeler”. Martin kan en wil dit niet ontkennen, maar hij wil leren van de fouten en vooral vooruit kijken. “Er hebben zich dit seizoen weer eigen jeugdtalenten gemeld. Donny is op de weg terug en gaat er in de 2e seizoenhelft nog 10 maken en het veldspel is met vlagen hoopvol. We missen echter de stootkracht voorin waardoor we kwetsbaar zijn. Hopelijk kunnen we daar in groeien”.
Na een korte stilte vervolgd hij “maar we moeten ook realistisch zijn. Vorig seizoen maakte we veel en veel te verlies waardoor de continuïteit van Fortuna Sittard niet gewaarborgd meer kon worden. We moesten 200.000 euro bezuinigen op de spelerssalarissen en het resultaat is op het veld helaas zichtbaar. Dit is een overgangsjaar waarbij we eerst de financiële en juridische structuur op orde moeten hebben en waarin we het eerste stapje zetten in het bouwen van sportieve ontwikkeling.”
Ik blijf mijn twijfels houden, maar realiseer ook wel weer dat als je in categorie 1 zit en verder geen geld hebt dat de alternatieven heel beperkt zijn. Toch snap ik het nog niet. Hoe kun je zo’n ambitie hebben en vertrouwen erin hebben dat je binnen zo’n korte periode (enkele jaren) van “bijna onderaan” naar “bovenaan” kunt ontwikkelen. Hoe je het ook wendt of keert, er zal dan toch echt iets moeten veranderen bij Fortuna Sittard, zowel op als buiten het veld! Dit geef ik Martin dan ook als feedback terug.
De jeugd is nog nooit zo bepalend geweest voor onze toekomst!
Tot mijn aangename verrassing krijg ik steun van Martin. “Uiteraard moeten er veel zaken veranderen” aldus Martin. Hij drinkt zijn koffie leeg, bestelt ook een Stoute Limburger en steekt van wal. “We zullen moeten beginnen met goede spelers te krijgen, te behouden en te ontwikkelen. Daar de concurrentie moordend is, spelers veelal ver weg wonen van (zuid) Limburg en spelers met een boven-gemiddeld talent al op steeds jongere leeftijd met spelers makelaars (en eisen) aankomen, moeten wij als Fortuna Sittard eerder dan onze concurrenten in staat zijn jeugdige talenten te selecteren en langdurig vast te leggen.
Het hebben van een eigen jeugdopleiding is de bron voor Talent. Promotie van de A en de B is in die context dit jaar dus cruciaal. Ondanks de kosten (350.000 euro) speelt onze Academy een cruciale rol in onze toekomst. Hier zal ons talent moeten groeien onder leiding van excellente jeugdtrainers aangevuld met ervaren spelers. Toptalent zal in die jeugdige fase dan vervolgens al langdurige contracten aangeboden krijgen. We zijn de concurrentie dan voor, kunnen spelers behouden en indien ze vertrekken een fatsoenlijke transfervergoeding vragen“.
Dit deel kan ik wel volgen. Ook ik ken de contract complexiteit rondom Bob Vankan een beetje. Maar hoe kun je nu langdurige contracten aanbieden als je geen geld hebt? Hoe kun je nu toptrainers betalen als je nu geeneens geld hebt om de vrijwilligers te betalen die de lijnen trekken? Ik besluit die vraag er dan ook maar in te gooien.
Nieuw geld nodig om te groeien.
“klopt” zegt Martin. “Er moet dus nieuw geld komen om (jeugd) spelers aan te trekken en te behouden. We willen dit op twee manieren gaan doen. De eerste is een spelersfonds. We zijn bijna zover dat we een spelersfonds voor met name onze eigen jeugdspelers gaan opzetten. Bedrijven of particulieren kunnen dan “mede-eigenaar” worden van een speler en zo mee delen in de mogelijke transfer opbrengsten. Het idee is uiteraard niet nieuw, maar we willen er eigenlijk pas aan beginnen als we uit categorie 1 zijn.
Het lijkt even of Martin een lichte vloek weer inslikt. Dit heb ik goed gezien, want nu verschijnt er vuur in de ogen van de directeur van Fortuna Sittard. “De Knvb is zo star en procedureel op dat gebied dat ik soms wel kan janken” vervolgt hij. “Maar daar dadelijk meer over. Ik gaf al aan dat de eerste methode om aan extra geld voor spelers te komen middels een spelersfond is, de tweede methode is een uitgifte van obligaties welke we willen koppelen aan een nieuwe business club: “de club van elf”. We werken nu met elf grote investeerders die allen geloven in Fortuna Sittard en haar meerjarenplan en die ook mee willen financieren in de groei.
Het geld dat uit deze “club van Elf” (300.000 euro per jaar) gaat komen is net het omslagpunt tussen “veel tijd kwijt zijn aan uit te leggen dat je een week later betaald” en “geld in bezit te hebben om te kunnen ondernemen”. Ik moet meteen denken aan onze nieuwe shirtsponsoren Macron en Ruitenheer. (met CEO dhr. R. ter Borgh). Die laatste is met name bekend omdat Jordy ter Borgh in het eerste elftal van Fortuna Sittard speelt, maar is bij insiders ook wel bekend omdat die ook sponsor is van bv Az Alkmaar en Fc Barcelona. Geen kleine jongen dus.
Een talentenfonds en uitgifte van aandelen/Obligaties dus. Plannen die ik in de tijd van het Tof bestuur ook al hoorde. Ik toets bij mezelf wat ik nu eigenlijk van het idee vind. Ik kom tot de conclusie dat er waarschijnlijk geen grote bedrijven, overheid of particulieren zijn die Fortuna zomaar elk jaar een groot bedrag schenken, dus de twee ideeën lijken me –ondanks niet bijster origineel- in ieder geval wel realistisch en uitvoerbaar. Iets waar ik zelf wel van houd. “Waarom hebben we dat eigenlijk niet eerder gedaan?” hoor ik mezelf zeggen. Het vuur is weer terug en Masset haalt zijn mobiele telefoon uit de zak. Snel scrollt hij door zijn berichtjes en haalt er ene specifiek uit. Het is een recente sms van en naar de Knvb. Het heikele punt, de categorie indeling ligt nu letterlijk op tafel. “We kunnen pas met nieuwe financiële constructies beginnen als we in categorie 2 zitten. Dat is de uitdrukkelijke voorwaarde van “de club van elf” om geld in Fortuna Sittard te investeren”.
Categorie 1 of 2?
Snel vervolgd hij. “het is toch schandalig dat een club die miljoenen verlies maakt langdurig in categorie 2 staat en dat de KNVB er alles aan doet om ons een terugkeer naar de veilige categorie te beletten!”. Ik neem aan dat hij het overigens over Roda JC heeft. “laat me dit goed uitleggen, want ik snap echt wel dat veel mensen het nu inmiddels niet meer snappen of vertrouwen”. Martin nipt aan het Stout bier en vervolgt. “Op 1 november heeft de (externe) accountant van Fortuna Sittard onze financiële status positief beoordeeld, maar beschreef in die beoordeling ook twee mogelijke risico’s. De belangrijkste had te maken met het nog moeten binnenkomen van enkele sponsorgelden, waardoor de licentiecommissie van de KNVB op 1 nov. de conclusie trok dat de sponsor target van Fortuna Sittard niet realistisch is. Maar dat sponsorgeld kwam echter in November gewoon binnen!!! De externe accountant heeft de KNVB toen onmiddellijk schriftelijk laten weten dat de risico’s uit het rapport gehaald kunnen worden. De commissie kon deze update ruim van te voren meenemen in haar overwegingen en besluitvorming van 8 dec. Geen enkel probleem zou je toch zeggen?”
Op het moment van schrijven (dd 24/12) heeft de KNVB echter nog geen besluit genomen over het “meetmoment 6″” (1 november 2014). Volgens Martin heeft de KNVB nog vragen over de extra documenten die Fortuna Sittard na 1 november heeft ingediend. Martin: “de KNVB kan echter echt niet meer stellen dat ons sponsortarget niet realistisch is, want we hebben het al gerealiseerd!” Een stilte valt.
Een tikje pijnlijk zelfs. “24 uur per dag werken, 7 dagen per week en dan gaat die commissie als een ambtenarij-clubje regeren” klinkt het nu boos. “Die Categorie indeling is voor ons cruciaal, het is niet alleen onze belangrijkste doelstelling van dit jaar, het is ook het fundament waar we Fortuna Sittard verder op moeten gaan bouwen. Zonder licentie geen voetbal. Zo simpel is het ook!!“. Ik snap Martin’s emotie en deels ook de gevoelens van onmacht. Aan de andere kant is het overduidelijk dat de Knvb het wel gehad heeft met Limburg in het algemeen en Fortuna Sittard in het bijzonder. Na zoveel jaren van gevechten is de relatie er niet op vooruit gegaan en is het wederzijds wantrouwen tot in dit pittoresk Sittards cafeetje voelbaar.
Fanatiek vervolgd Martin dat hij ervan uitgaat dat in januari”15 de Knvb met terugwerkende kracht Fortuna inzaker meetmoment 6 (01 nov) in cat.2 zal indelen en dat de ambitie om in maart 2015 definitief in cat 2 te zitten nog steeds gehaald kan worden. Martin heeft zijn boosheid alweer aan de kant gezet en vervolgd aanzienlijk positiever door aan te geven dat het spelersfonds so wie so niet gekoppeld is aan de ‘cat.2 eis van de club van elf’ en dat die dus in principe ook voor Maart live zou kunnen gaan.
Ik toets snel bij mezelf of ik zou overwegen mede eigenaar te worden van “een“ Vankannetje, Conneh-tje of Overhoffie” en ik kom tot de conclusie dat dit niet uitgesloten is, zo lang het spelersfonds maar professioneel wordt opgetuigd, liefst met externe partners erbij. Het presteren-plan is me op hoofdlijnen nu duidelijk. Eerst de stadiondeal en de miljoenenschuld wegwerken (2012-2014), dit seizoen (2014-2015) geen verlies maken, in categorie 2 komen, meer geld voor spelers zien te krijgen door een spelersfonds en obligatie-uitgifte en (zelf opgeleid) talent eerder dan onze concurrenten een contract geven zodat spelers langdurig behouden kunnen worden. Daarna op het veld beter presteren en de opgaande lijn continueren. Daar is niks “lucht-fietserigs” aan, edoch het staat of valt natuurlijk met de uitvoering.
The proof of the pudding is in the eating.
Ik besluit met dit gevoelige topic af te sluiten en Martin te vragen naar zijn eigen ambitie en analyse over de organisatie van Fortuna Sittard. Martin begint met aan te geven dat er elke dag 30 tot 40 vrijwilligers in en rondom het stadion voor Fortuna Sittard aan de slag zijn. Een ongekend groot aantal vrijwilligers dat bij lange na niet altijd de complimenten en spotlight krijgt die ze eigenlijk wel zouden moeten krijgen. Een ernstige blik maakt zich meester van onze directeur als hij begint over het recente “semi-afscheid” van Jan Beckers die sinds 2012 de vrijwilliger coördinatie doet. Het kost hem zichtbaar moeite om niet zonder emotie te vertellen hoe trots hij is op deze mensen en Jan in het bijzonder.
Hij geeft echter ook aan dat de mogelijkheden met vrijwilligers begrensd zijn in tijd, flexibiliteit, capaciteit en motivatie. Om de stappen naar boven te zetten zullen er ook professionals bij moeten die leiding geven aan de transitie, de plannen en die grote projecten tot resultaten weten te brengen. “Je kunt niet alleen met behulp van vrijwilligers top presteren, maar het is wel een absolute randvoorwaarde om te kunnen presteren.” vat Martin samen.
Zijn eigen ambitie is onveranderd. “mijn sterkte is niet in de operationele aansturing van de organisatie. Anderen kunnen dat vast heel veel beter. Mijn sterkte zit in concept ontwikkeling en de vermarkting ervan met relatief grote spelers. Dat is wat ik graag zou willen betekenen voor Fortuna Sittard. Iets wat mij helaas nog maar, met name door korte termijn prioriteiten, zeer beperkt is gelukt.” Als ik hem goed beluister betekent dit dat er toch een directeur-achtige functie gaat komen, iets wat Martin inderdaad bevestigd. De naam “directeur” suggereert een hiërarchie die ik niet voor ogen heb, maar we zoeken inderdaad een professional die op basis van natuurlijk leiderschap, kennis van zaken, ervaring in de voetbal-jungle, een geel-groen Fortuna hart en conservatieve salariseisen de transitie van Fortuna Sittard mee wil komen leiden.” Martin lacht nu voor het eerst breeduit. “Als je die eisen naast elkaar zet weet je dat het niet makkelijk is een geschikte kandidaat te vinden. Daar we ons zuurverdiende geld maar één keer kunnen uitgeven zullen we ook niet over één nacht ijs gaan, maar vroeg of laat hebben we een nieuwe operationeel boegbeeld. Ga daar maar van uit.!”
Ik concludeer voorzichtig dat de route waarlangs Fortuna zich moet ontwikkelen helemaal niet zo mistig is. De route leidt echter langs enkele diepe afgronden en het maken van de juiste keuzes en het vinden van de juiste balans op een groot scala aan onderwerpen zal bepalen of we de bergtop gaan bereiken. Ook de altijd complexe samenwerking binnen de Fortuna familie is cruciaal voor de snelheid. Op een tandem een Alp op fietsen gaat immers veel makkelijk als je samen fietst in plaats dat de helft stiekem zit te remmen. De snelheid van verbetering is daarbij misschien nog wel grootse tegenstander van Fortuna Sittard geworden, in dat opzicht is de ambitie om in 2017 te presteren mijns inziens eerder een keiharde “must”. Het is 1 minuut voor 12.
Net als ik denk dat we alles wel besproken hebben ontpopt plotseling de ware Martin Masset zich. Uit de boxen schalt namelijk de klassieker van Band Aid met de kersthit “ Do you know it’s christmas time”. “Weet je dat dergelijke mensen en projecten nu mijn ware roeping zijn? De wereld verbeteren gebaseerd op een roeping en positieve insteek. Nelson Mandela, Bono..allemaal grote mensen die hun talent hebben ingezet om iets te betekenen voor de wereld en mensen. Dat wil ik ook graag. Dat is ook mijn roeping!!!!” aldus een zeer gedreven Martin. In gedachte denk ik bij mezelf “maar wel te beginnen met Fortuna Sittard aub “. Tot mijn tevredenheid hoor ik het Martin Masset hardop zeggen.
Webmaster Kiprich
Kerst 2015
