Wat eerder een wedstrijd had moeten zijn waar je makkelijk 3 punten pakte en aan je doelsaldo kon werken (als je de ambitie volgt van linkerrijtje), werd het zoveelste slachtveld. Supporters lieten duidelijk hun mening blijken. Het niet uitfluiten is geprobeerd, het positief steunen is gedaan ondanks bizar slechte wedstrijden, er zijn gesprekken geweest met een delegatie van de spelersgroep, maar hoe we het proces ook willen noemen: het enige wat telt is resultaat en dat is er simpelweg niet. Als we nog veel van deze slachtvelden krijgen, is een Waterloo onvermijdelijk.
Waar vorig seizoen een zeer jeugdige, ongebalanceerde en veelal gehavende selectie beschikbaar was, was er nog draagvlak en begrip: er moest aan de balans worden gewerkt en met de situatie van destijds was het niet eerlijk om een technische staf te beoordelen. Dit jaar zijn er goede versterkingen bij gekomen, posities zijn dubbel bezet veelal en op enkele plaatsen zijn er zelfs luxeproblemen (of beter: er hadden luxeproblemen moeten zijn). Als we echter kijken naar de gehele reeks: we begonnen hoopvol aan het seizoen, maar elke wedstrijd lijken we een nieuwe ondergrens te doorbreken. Niet bepaald een vorm van grensverleggend te werk gaan waarmee je resultaat boekt om het zachtjes uit te drukken. Het team zwalkt over het veld, elke wedstrijd weer dezelfde aanblik: de eerste 10 minuten bluffen we een tegenstander nog een beetje af, de tegenpartij ziet echter de gaten , profiteert ervan en we hebben prijs. Als je zelfs van, met alle respect, FC Oss een lesje taktiek krijgt, moet je je als trainer eens stevig achter de oren krabben. Het is tijd dat mensen meningen gaan vormen en het proces evalueren. Een goede procesmanager (of projectmanager zo je wil) weet immers ook dat je mijlpalen moet gebruiken om te kijken of je einddoel nog altijd realiseerbaar is en gezien hoe het nu gaat zeggen de kille cijfers: nee. Het is geprobeerd en we hebben gefaald. Doormodderen zal erin resulteren dat alle progressie die geboekt is aan het eind van het seizoen in de prullenbak kan, want voetbal staat of valt bij mensen die komen kijken. Het is entertainment en als dat niet wordt geleverd is er simpelweg geen product of dienst aanwezig voor je klanten.
Bestuur, technische staf, investeerders en bovenal ook de selectie zullen na gisteren genoeg stof hebben om over na te denken. De koers zal gewijzigd moeten worden: op welke manier of hoe, dat is aan hun en zal een fan voor de rest zeer weinig uit maken, als er maar resultaat is. Tot die tijd lijkt Fortuna veel weg te hebben van een melaatse: elk jaar verliest de ooit zo trotse godin een stukje van haarzelf, tot we de dag bereiken dat er niets meer is.
Radio Fortuna weer aanwezig
Begin van de beste 2 minuten …
Ondanks alles, toch weer een aardig gevuld uitvak. De laatste der Mohicanen ondertussen
Ospitalieri speelde een draak van een eerste helft
Dus, hoe vaak krijgen we nog te horen dat het een proces is ?
2 goede dingen in deze wedstrijd: Tim Janssen kan spelen en de pizza’s zijn in de aanbieding bij Domino’s
Invaller Moro: enkele aardige acties, maar een goede voorzet was te veel gevraagd. Afstandsschoten leken veelal gericht op het eruit schieten van ramen bij een schoolgebouw achter de goal.
Bedrukte gezichten
Achterstaan tegen Oss, je moet presteren en dan haal je een spits eruit voor een spits ? 2-0 of 4-0 verliezen maakt niets meer uit.
Demonstratieve actie van het uitvak.
Tim Janssen maant de selectie naar het uitvak
Dit is hoe stuurloos en verslagen eruit ziet.
Zal dit bordje volgende week nog eens geprint worden of is dit de allerlaatste keer dat het gemaakt wordt ?
Bron: Fortunasc, Janko Knops
